ทุกครั้งที่ฉันเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ฉันจะเห็นป้ายของมหาวิทยาลัยนเรศวร ทำให้ฉันอยากหาโอกาสเข้าไปเยี่ยมชมในมหาวิทยาลัยแห่งนี้สักครั้ง จนวันนึงฉันได้มีโอกาสเข้ามาเยี่ยมชม สิ่งแรกที่เห็นคือลานสมเด็จพระนเรศวร เห็นครั้งแรกรู้สึกขนลุก จนทำให้เกิดความศรัทธาในสมเด็จพระนเรศวร ฉันได้เกิดเเรงบันดาลใจที่จะตั้งใจเรียนเพื่อจะสอบติดมหาวิทยาลัยนเรศวรแห่งนี้ให้ได้ แต่ฉันก็สอบไม่ติดรอบโควต้า แต่ก็ไม่ละความพยายามแต่อย่างใดกลับไปตั้งหลักฟิต Gat Pat รอบสองใหม่และก็เลือกมหาวิทยาลัยแห่งนี้ให้ได้ และแล้วฉันก็ได้มีโอกาสได้เข้ามาเป็นนิสิตมหาวิทยาลัยนเรศวร ได้ผ่านพิธีการถวายตัวเป็นลูกขององค์สมเด็จพ่อนเศวร ทำให้ฉันภูมืใจมากยิ่งขึ้น ตั้งแต่เข้ามาอยู่มอนอวันแรกก็รู้สึกเหงา กลัวการที่จะต้องมาใช้ชีวิตที่อยู่อย่างลำพัง กลัวจะได้เมทไม่ดี แต่พอมาถึงวันนี้ความรู้สึกในวันนั้นกับวันนีี้ต่างกันมาก เพราะมีทั้งเพื่อนที่ดี เมทที่ดี ไม่รู้สึกกลัว ไม่รู้สึกเหงาเหมือนวันแรกที่เข้ามา ชีวิตในมหาลัยแห่งนี้ถือเป็นประสบการณ์ที่ดี สอนให้รู้จักเอาตัวรอดในการใช้ชีวิตที่ไม่มีพ่อแม่มาคอยดูแลเหมือนตอนอยู่บ้าน